Çevreyi Korumak
Bazı ilkel dinlerin mensupları tanrılarına hem tapar, hem de onu (temsil eden putu) yerlermiş; mesela önce helvadan put yapar, ona tapar, sonra da bozup mideye indirirlermiş. Bilhassa sanayi devriminden sonra dünyamızın insanları bana bu putperestleri hatırlatıyor; bütün varlıklarını, ümitlerini, hesaplarını dünyaya bağlamaları, onun için çabalayıp yaşamaları, ondan olabildiğince çok nasiplenmeye bakmalarına dinî edebiyatta "dünyaya tapma" deniliyor. Ancak bu kadar bağlandıkları dünyayı, havası, suyu, toprağı, toprak altı zenginlikleri, bitki örtüsüyle hovardaca tüketiyor, tahrip ediyor, kirletiyor, hasılı oburca yiyorlar. Türkiye nasıl, beşinci göbek torunlarımızın bile ödemek mecburiyetinde kalacakları kadar borca batmış ise dünya insanları da göbekler ötesi nesillerin dünyadan nasiplerini yemişlerdir, kirletmişlerdir ve yok etmişlerdir.
Kapitalizmin getirdiği üretim ve büyüme anlayışı, ham insan tabiatında meknuz bulunan doymak bilmez hırs ve ihtirasa eklenince fatura "çevreye" çıkmış, olan ona olmuştur. Şimdi bazı guruplar, kurumlar ve fertler -bir kısmı da göstermelik ve başka amaçlara yönelik olarak- bir takım faaliyetler göstermekte, çevreyi korumak için paçaları sıvamış bulunmaktadırlar. Bu çevreciler içinde müslümanların bulunmaması/görülmemesi oldukça düşündürücüdür. Halbuki dünya görüşü ve ahlakı itibariyle tabii çevreciler, çevre koruyucuları müslümanlar olmalı, başka eylemlerinden önce bu vasıfları ile dünyanın dikkatini üzerlerine çekmeli idiler.
Kur'an-ı Kerim'in ve Mutlak Örneğin (s.a.) getirdiği, müslümanlara kazandırmak istediği dünya görüşü, iman ve ahlaka göre: Kıyamet kopmaya başlasa bile kişi elindeki ağacı dikecektir; her zerresi Allah'ı zikreden -yaş iken, canlı iken bir başka zikreden- bitki, ağaç, gereksiz olarak kesilmeyecektir, ırmağın kıyısında abdest alınsa bile su boşa harcanmayacaktır (israf edilmeyecektir); suya büyük ve küçük abdest bozulmayacaktır; çevre kirletilmeyecek, insanların görerek, çarparak, üzerlerine bulaşarak rahatsız olacakları nesneler yola, meydana... atılmayacak, atılanlar -herkes tarafından- kaldırılıp temizlenecektir; etrafa pis koku yayılmayacak, ağzı pis kokan kimseler onu gidermeden mescide bile gitmeyeceklerdir; dışın temiz ve arınmış olması büyük ölçüde iç temizliğine bağlı bulunduğundan birinci derecede iç temizliğine önem verilecek, iman, ibadet ve terbiye ile ruhun (nefsin) arındırılıp yüceltilmesi sağlanacaktır.