Selamdan Vuslata Günleri sayıyoruz Medine hasretiyle Her gün bir yıl oluyor âşıkın hesabiyle Nasip olup da bir gün şehre vasıl olunca Gözler yaş ile kalpler heyecanla dolunca Koşuyoruz Ravza’ya sen oradasın diye Dudağımız eline değmiyor bilmem niye Ahmed Rifâî için uzanan nurdan eli Aşıkların hasreti ebedi ve ezeli Biz de sarılıp öpmek isteriz doya doya Ey şefaat madeni bizi nurunla boya Toprak duvar ve kubbe mübarek vücudunu Çepeçevre kuşatmış engelliyor cûdunu Ama Rabbim dilerse sen şefaat edersen “Madem diledin peki al elimi öp” dersen Dünyalar bizim olur belki ruhumuz uçar Gurbet elinden kaçar vuslata kanat açar Ama yine de şükür biz bu kadar yaklaştık Nasip oldu ziyaret dağlar denizler aştık Dönüp yeşil kubbene okuduk salât selam İşitenler işitti dedin “aleyküm selam” Selamı işiten ruh nurdan atına bindi Senin mübarek ruhun tenezzül edip indi Bize uygun makamda ruhlar Ruh’a kavuştu Fısıldadın –Sevgilim- kulağımıza muştu: “Bu aşk ile yaşayın cennette bekliyorum Orada kavuşunca ayrılık yok” diyorum Hayreddin Karaman 13.Mart.2011 - Medine [Not: “Dert Söyletir” şiir kitabının 2017 baskısında eklenmiş şiirdir.]
Buradaki iki mavi çizgi arası içerik site editörünce konulmuştur ve rastgele çıkmaktadır. İçeriğini onayladığımız anlamına gelmez, dikkatli davranın.
|