Provokasyon ve niyet okuma

T.B.M. Meclisi'ne başını örterek girmeye karar vermiş bulunan hanım milletvekillerimizin bu karar ve davranışları karşısında siyasiler ile kemalistlerden iki farklı tepki geldi:

Birincisine göre bu, gecikmiş bir demokratikleşme adımıdır, hem seçilen hem de seçenlerin Meclis'te temsilleri bunu gerekli kıldığı halde haksız olarak yıllarca engelleme yapılmıştır, bu niyet ve karara saygı gösterilmelidir.

İkincisine göre bu bir karşı devrim adımıdır, bu adımlar ülkeyi İranlaştıracaktır, bu bayanların örtünmeleri Başbakan'ın emriyle olmuştur, karar siyasi ve ideolojiktir, fiil bir provokasyondur.

Karşı devrim ve İranlaştırma iddiaları gülünüp geçilecek iddialardır; üzerinde durmaya bile değmez. Çünkü karşı devrim, bir ülkede iyi kötü, ahlaklı ahlaksız, hak ve batıl… her inanç ve hayat tarzına hak ve hürriyet tanıyan adımların değil, hayatın bütün alanlarında herkesin İslam kurallarına tabi olmalarını sağlayan devrimin adıdır. Türkiye'nin böyle bir devrime hazır olmadığı apaçık ortadadır. Yakın tarihimizde İslâm'a karşı devrim silahlı güçlere dayanılarak ve halka rağmen yapılmıştır; bugün ne Silahlı Kuvvetler ne de halk böyle bir devrime destek verecek durumda ve konumda değildir.

Provokasyon iddiası aslında anarşi ve fesat çıkarma niyetinde olanların kendilerini açığa vermeleri anlamına gelmektedir; çünkü bunu tercüme edersek şu manaya ulaşırız: "Meclis'te ve Meclis dışında -ülke halkına nispetle- bir azınlık olarak başörtüsüne karşıyız, eğer Meclis'te buna izin verilirse harekete geçecek ve hukuk dışı eylemlerde bulunarak ortalığı karıştıracağız." Yani inancı gereği örtünenler haklarını kullanıyorlar, haktan ve demokrasiden yana olmayanlar ise bunu bahane ederek fesat çıkarıyorlar. Bunların hukuku, demokratik kuralları ve kanuna itâatları yok; kendi taleplerini dayatırlar, gerçekleştirmek için de gerekirse bütün ülkeyi ateşin içine atarlar.

Emirle örtünme iddiası de yeni değildir; eskiden "ya emirle veya para karşılığında, gündelik alarak" şeklinde çirkin iddialar ve iftiralar ortaya atarlardı, şimdi milletvekilleri için "yevmiye ile" diyemedikleri için "emirle" diyorlar. Bu iddiada bir hakaret bir de cehalet var:
Bir milletvekiline, "inanmadığı halde sırf siyasi ve şahsi çıkarı için olduğundan farklı göründüğünü" yakıştırmak hakarettir, ama onlar bunu hep yapmaktadırlar.
Cehalet hem bilgi hem de ilgiye aittir. Onlar bilmiyorlar ki, bu insanlar milletvekili olmadan da namazında niyazında Müslümanlardı, bir kısmı da aksine bir zaruret olmadığında örtünüyorlardı. Şimdi ülke normalleşiyor, onlar da haklarını kullanıyorlar.
İlgiye dair cehaleti de şöyle ifade edebilirim: Dini yaşamayan, yaşama ile ilgisi bulunmayanlar, dindar bir kimsenin baskı altında verdiği tavizlerin psikolojik sıkıntısını da, inancına ve ahlakına ters düşen bir emir karşısındaki dirençlerini de bilmezler. Dindarları da, menfaatleri karşısında kolayca eğilip bükülen düzenbaz ahlaksızlarla bir tutarlar. Çünkü onlara göre dindarlık diye bir şey yoktur, istismar vardır, açıkta olan her dini davranış din istismarıdır.

Kim ne derse desin ne sanırsa sansın bu ülkede yaşayan Müslüman milyonlar gerektiğinde açık, gerekmediğinde -özel mekanlarında- kapalı/görünmez olarak inançlarına uygun yaşayacaklardır; niyetleri ise ancak Allah bilir.

Dilerim niyet okuyanlar kendilerini O'nun yerine koymaktan sakınırlar!

01.11.2013