Türkiye'ye göre laiklik

Anayasaya ve Anayasa Mahkemesi kararlarına dayanarak yaptığı açıklamalarda sayın savcı şöyle diyor:

"Tarihsel gelişiminin farklılığı nedeniyle Türkiye için ayrı bir özellik taşıyan lâiklik, Anayasa ile benimsenen ve korunan bir ilkedir. Bu bağlamda Türkiye'deki siyasal İslam'ı esas alan partiler ile Avrupa'daki Hıristiyan Demokrat Partiler arasında hiçbir benzerlik bulunmamaktadır."

Hristiyanlığın dünya işlerine karışmadığı şeklindeki bilgi yanlıştır. Kilise Hukuku vardır, Hristiyanlarca da kutsal olan Eski Ahit vardır ve bunlarda, "inanç, ibadet ve ahlak" kuralları dışında aile, yiyecek ve içecekler, suçlar ve cezaları gibi birçok dünya hayatına dair hükümler yer almıştır. Hristiyan demokrat partilerin programları dine dayanmamakla beraber en azından kültür ve ahlak değerleri bakımından dine dayandığı kesindir.

"Türkiye'ye ait bir laiklik" diyerek dini kontrol etmek, halka "ılımlı, laik İslam vb." bir din dayatmak, İslam'ı bölerek bir kısmına izin vermek, diğer kısmını yasaklamak olamaz. Dünyanın neresinde olursa olsun laikliğin olmazsa olmaz şartı "din özgürlüğünü garanti altına almak, bir ideolojiyi veya dini bütün vatandaşlara dayatmamak"tır.

Türkiye'de yapılan, halkın serbest iradesiyle İslam'ı seçmesine ve onu -başkalarını mecbur etmeden- yaşamasına engel olmaktır ve bu laikliğe aykırıdır. Ayrıca belli bir ideoloji (Kemalizm) devlet eliyle bütün vatandaşlara dayatılmaktadır.

Sayın savcı devam ediyor:

"Türkiye'de siyasal İslam, yalnızca kişi ile Tanrı arasındaki alanla sınırlı kalmayarak, devlet ve toplum kurallarını da düzenleme iddiasındadır."

Siyasal İslam nerede olursa olsun "kişi ile Tanrı arasındaki alanla sınırlı" kalmaz. Esasen kişi ile Tanrı arasındaki alan, kişinin var olduğu bütün alanları kapsar.

"Türkiye'de siyasal İslam" diyebilmek için "Devlet ve toplum kurallarını da dine dayandırmak isteyen" bir siyasi hareket, siyasi parti olması gerekir. TC. anayasası ve partiler kanununa göre bu mümkün değildir; şu halde böyle bir parti de kurulamaz. Eğer parti kanunlara uygun olarak kurulduktan sonra yasama ve yürütmede şeriatı halka dayatmaya kalkarsa ilgili mahkemeler bu kanun ve icraatı iptal ederler, mesele biter; partiyi de kapatmak gerekmez.

"Siyasal İslam'ın temel düsturu şeriattır. İslam şeriatı kişinin inanç dünyasına ilişkin kurallar kadar dünyevi yaşamını ve bunun ötesinde devlet ve toplum yaşamını da düzenleyen, bu kuralları Tanrı buyruğu olarak kabul edip değiştirilmesi bir yana tartışılmasını bile yasaklayan kurallar bütünüdür. Bu nedenle siyasal İslam ve onun anayasası niteliğindeki şeriat demokratik değil, totaliterdir." Diyor.

Şeriat en geniş manasıyla din (İslam) demektir. İslam kuralları Kur'an, Sünnet ve ictihada dayanır. Kur'an ve Sünneti hem anlamada, hem de amaca uygun olarak uygulamada ictihada başvurulur. İctihad beşeri olduğu için hem tartışılır, hem tenkit edilir, hem de değişir. Yöneticilerin seçimi ve denetlenmesi de halk veya onun temsilcileri tarafından yapılır. Şu halde şeriat totaliter değildir, İslam'a uygun bir çeşit demokrasi vardır.

"Siyasal İslam demokrasiyi bir araç, şeriatı da bir amaç edindiği için demokrasinin kendisini korumaya ilişkin kural ve kurumlarının takibinden kurtulmak için kaynağını da yine şeriat düzeninden alan takiyye yöntemini kullanmaktadır."

Bütün baskı rejimlerinde hak ve özgürlüklerini kullanmak isteyenler takıyyeye başvura gelmişlerdir. Takıyyeyi asgariye indirmenin şartı hak ve özgürlükleri zorunlu olmadıkça kısıtlamamaktır. Siyasal İslam'a taraftar olanlar, cebir ve şiddete başvurmadıkça görüşlerini serbestçe ifade edebilseler takıyyeye başvurmazlar, herkes de onların ne dediğini, ne istediğini anlar. Türkiye şartlarında siyasal İslam'ın partileşmesi de zaten mümkün değildir.

04.04.2008