10- el-Kaasimî:
Cemâluddîn b. Muhammed Saîd b. Qâsim (v. 1332/1914); son asrın müceddid ve müctehid ulemâsından ve Hz. Hüseyn'in (r.a.) torunlarından olan el-Qâsimî 1866'da Şam'da doğdu, iyi bir tahsil gördükten sonra -fıtrî kabiliyetinin de yardımıyla- Şam'ın en büyük âlimi oldu. İtikadda selefî, fıkıhta taklîde karşı idi. Hükûmet kendisini Suriye'de dolaşarak köy ve şehirlerde halkı irşada, umûmî dersler vermeğe memur etti. 1308-1312 yılları arasında bu işle meşgul olduktan sonra Mısır ve Medîne'ye gitti. Döndüğü zaman çekemiyenler kendisini "Mezheb-i Cemâlî" adıyla yeni bir mezheb kurmakla ittiham ettiler, 1313'te hükûmetçe tevkif ettirildi, yapılan sorgusunda ittihamı reddetti ve serbest bırakıldı; hattâ Şam valisi kendisinden özür diledi. el-Qâsimî bundan sonra evine çekilerek husûsî, umûmî dersler verdi, te'lîf ve irşâd ile meşgul oldu. Yetmiş iki civarında değerli eseri vardır.
Bazı eserleri: Mehâsinu't-tevîl (oniki cild tefsir), Delâilü't-tevhîd, el-Fetvâ fi'l-İslâm, Mezâhibu'l-a'râb ve felâsifeti'l-İslâm fi'l-cin, Mev'izatü'l-müminîn (İhyâ muhtasarı), Kavâ'ıdü't-tahdîs (hadîs usûlü), Tenbîhü't-tâlib ilâ ma'rifeti'l-farzı ve'l-vâcib, İslâhu'l-mesâcid ani'l-bida'...(70)

11- el-Hudarî:
Muhammed b. Afîfî el-Bâcûrî (v. 1345/1927); Mısırlıdır, Kahire civarında ez-Zeytûn'da ikamet ederdi, Dâru'l-ulûm medresesinden mezun olduktan sonra Hartûm'a şer'î hâkim tayin edildi, sonra oniki yıl Kahire'de el-Kazâu'ş-şer'î medresesinde (İslâm Hukuk Fakültesi) müderris, el-Mısrıyye Üniversitesinde İslâm Tarihi profesörü, mezkür fakültede vekil (müdür, dekan) ve maârif müfettişi olarak çeşitli vazîfelerde bulundu. Abduh ve talebeleri yolunda, ıslâhat tarafları, kör taklîde karşı, zekî, edib bir İslâm âlimi idi.
Eserleri: Usûlü'l-fıkh, Târîhu't-teşrî'i'l-islâmî, Târîhu'l-umemi'l-islâmiyye (iki cild), İtmâmu'l-vefâ fî sîratil-hulefâ, Nuru'l-yaqîn fî sîrati-Seyyidi'l-mürselin, el-Gazzâlî...(71)