6. Isyân ve haydutluğun cezâsı:
Hicrî altıncı yıl ile yedinci yıl arasında Hz. Peygamber'e etraf kabilelerden bazı kimseler, müslüman olduk diyerek sığınmışlardı, zayıf oldukları için Medîne sıtmasına yakalandılar, Hz. Peygamber de onları hem tedâvî olsunlar, hem de beslensinler diye Medîne haricinde, zekât develerinin bulunduğu yere gönderdi. Bu şahıslar orada iyileşip güç kazanınca irtidat ettiler, deve çobanlarını tüyler ürperten işkencelerle öldürdüler, develeri de alıp gittiler. Rasûlullah bunların peşinden takipçi birlik gönderdi, yakalanıp getirildiler, cezaları hakkında şu âyetler nazil oldu: "Allah ve Rasûlüne karşı savaşanların ve yeryüzünde düzeni bozmaya çalışanların cezası, ancak, ya acımadan öldürülmeleri, ya asılmaları, yahut el ve ayaklarının çaprazlama kesilmesi, yahut da bulundukları yerden sürülmeleridir. Bu onların dünyadaki rüsvaylığıdır. Onlar için âhirette de büyük azâb vardır." (Mâide: 5/33).
Hz. Peygamber bu iğrenç nankörlüğü -âyetin öngördüğü şekilde- cezalandırmış, bu arada suçluların, çobanlara yaptıklarını da onlara uygulatmıştı. Bilâhare misilleme yoluyla da olsa işkence yasaklandığı için yalnızca belli cezalar kalmıştır. Buhârî'nin bu olayı nakleden hadîsinin râvisi Katâde, bu hususu şöyle açıklamaktadır: "Bu olaydan sonra Rasûlullah (s.a.)'ın, devamlı olarak, fukaraya yardımı teşvik ettiği ve işkenceyi de yasakladığı haberi bize ulaştırılmıştır."(62)

Yedinci yıl:
1. Bazı yiyeceklerin yasaklanması:
Hayber savaşında ehlî eşeklerin azalması üzerine durumu Rasûlullah'a (s.a.) iletmişlerdi, O da ehlî eşek etinin yenmesini kesin olarak yasakladı.(63) Cahiliye devri arapları hemen bütün hayvanları yerlerdi. Bunlardan bir kısmını Kur'ân-ı Kerîm, bir kısmını da (köpek dişi ile parçalayan etoburlar ile pençesiyle avlayan kuşlar vb.) sünnet yasaklamıştır.

2. Zirâî ortaklık:
Câhiliye devrinde toprağı üç sıfatla işlemek ve ekmek mümkün oluyordu: sahibi olmak, menfaati bağışlanmış olmak, nakit karşılığında kiralamak. İslâm bunlardan ilk ikisini ibka eyledi, üçüncü şekil üzerinde yasaklayıcı hadisler bulunduğu için görüş ayrılıkları vardır. Rasûlullah'ın (s.a.), Hayber fethinden sonra getirdiği yeni şekil "ortaklık"tır. Bu yeni uygulama gereği Hayber toprakları sahiplerinin ellerinde bırakılmış ve mahsûlün yarısı kendilerine ait olmak üzere ortak ekip biçmeleri istenmiştir.(64)