E- Av:
İslam'dan önce Araplarda ve diğer milletlerde av âdeti bulunduğu ve bu âdet gıda temini, spor ve eğlence vâsıtalarından biri olduğu için İslâm avı, bazı kayıt ve şartlarla caiz ve helâl kılmıştır.

1- Avcı:
Av yapanın, ehli hayvanları kesenler gibi müslüman veya kitâbî olması şarttır.

2- Avlanan:
Avlanan hayvanın ehli olmaması, avlamadan başka bir yolla boğazlama imkânının bulunmaması gereklidir. Av âletiyle yaralanan hayvana yetişildiği zaman hâlâ yaşıyorsa şer'i usûlüne göre boğazlanması lâzımdır.

3- Av vâsıtaları:
Av ya kesici, delici âlet ve malzeme ile veya öğretilmiş hayvanlarla yapılır.

a) Malzeme ve âletle av:
Ok, mızrak,
kılıç, saçma, kurşun gibi kesici ve delici âletlerle öldürülen hayvan yenir. Taş, sopa vb. şeylerle vurularak öldürelen hayvan yenmez. Malzemenin vücuda girmesi, delmesi, kesmesi gerekir (el-Mâide: 5/94). Ezerek, darbe ile öldürülen yenmez. Bunlar "mevkûze" gibidir (el-Mâide: 5/3).

b) Hayvanlarla av:
Köpek, doğan, şâhin gibi ava alıştırılmış, öğretilmiş hayvanlarla av yapmak da caizdir.
"...Size temiz olanlar helâl kılındı. Allah'ın size öğrettiği üzere alıştırıp yetiştirerek öğrettiğiniz avcı hayvanların sizin için tuttuklarını yiyin ve üzerine Allah'ın adını anın..." âyeti bunu açıkça ifade etmektedir. (el-Mâide: 5/4)
Av hayvanlarının özel eğitimle ava alıştırılmış olması ve avı kendisi için değil, sahibi için, onun isteği üzerine avlamış ve yemeden getirmiş bulunması gereklidir.
Gerek silâh ve gerekse hayvanla av yaparken besmele çekilecektir. Meselâ tetiği çekerken veya hayvanı av üzerine salarken besmele çekilmezse avlanan hayvan yenmez. Besmele unutularak terkedilmiş olursa yemek caizdir.
Vurulan hayvan gözden kaybolur ve bilâhare bulunursa aldığı yaradan öldüğü bilinirse ve hayvan kokmamış olursa yenir.