Kalabalıklarda Yalnız Olanlar Gariplik açıyor yolu Allah'a Yol kavuşturuyor kulu Allah'a Tek başına kalan kalabalıkta Kendini veriyor ulu Allah'a Nelerimi almış dünya elimden Mâsivâ düşmüyor bir an dilimden Gönül de Allah'ın evidir ama Dolmuş da taşıyor ağyâr selinden İster kamışlıkta ister deryada Kaybolup ölmeli önce dünyada Böyle bir yokluğa erince insan Bir damla vücûdu gelir mi yâda Gönül karşısına aldı Kâbe'yi Dedi Allah evi yerin ne iyi Ama O'nun yeri kırık gönüller Saçakta bulunmaz arının beyi Bu yokluk, yalnızlık en büyük hazdır Bu hazzın yanında cennetler azdır Kalabalıklarda yalnız olanın İşi O'nunladır, niyâzdır, nazdır Gurbetin, yokluğun bir kırıntısı Tecellî-i Hakk'ın bir pırıltısı Yaşattı gönlümde yokluk hazzını Kimbilir nasıldır bunun artısı Müminin miracı namaz kılındı Namaz sayesinde çok yol alındı Yokluk deryasına dalmak isteyen Namaza, niyâza, aşka sığındı Has kullarda huzûr kesintisizdir Gönülleri O'nda, sizinle sizdir Bu sırra ermeye rehber ararsan Resûlün yolunda bulunan izdir Mekke, 3-Şevval, 1421
Buradaki iki mavi çizgi arası içerik site editörünce konulmuştur ve rastgele çıkmaktadır. İçeriğini onayladığımız anlamına gelmez, dikkatli davranın.
|