Mi’raciye (I) Ey Rasûl-i müctebâ vey mazhar-ı hubbu-cemâl Vasl-ı uryandır şeb-i mi'râc kemâl ender kemâl Da'vet-i ma'şuk verir âşıklara sonsuz sürur Kurb-i “ev ednâ”da sensin âşinây-i zü'l-Celâl Sen ezelden hubb-i zata mazhar oldun ey Şerîf Kabil olmaz böyle bir hubbun visaliyçün zevâl Ruh beden dünya ve ukbâ asla râci oldular İşte mi'racın budur anlatmaya yetmez misâl Bir bulunmaz devlet-i sermedsin ey Şâh-ı rusül Böyle bir devlet yanında bir pul etmez mülk-ü mal Ümmetin mahrûm-i mi'râc olmasınlar istedin Sunduğun fırsat namazdır çok kılan duymaz melâl Essalâtü vesselam ey Rahmeten li'l-âlemîn Dahil olsunlar salâta cümleten ashâb-u âl (II) De “sübhânellezî esrâ” açılsın kalmasın esrâr Dizilsin saf saf olsun enbaiyâ hem asfiyâ, ebrâr Geçip mihraba kıldırsın namaz, Aksâ'da Peygamber Saçılsın nur, donansın hep melekler gezdirip anber Tekarrub eyliyor Hakk'a Habîb-i Kibriyâ: Mi'râc Ona mahsus Burak, İsrâ, onundur tek bu eşsiz tâc Bu vuslet keyfiyetsiz, kemmiyetsiz bir yakınlıktır Bu rütbe halk içinde ey Halîl yalnız sana haktır Eyâ Şâh-ı rusül mi'râc sana has bir tecellîdir Namazdır müminin mi'racı, Cibrîl'e tedellîdir Görüp cennette müminler Cemalullah'ı “Hak” derler Bu aşkın âteşinden yanmayanlar “hâle bak” derler Gönül pervane olsun yansın aşkından fenâ bulsun Uzak kalsın sivâdan tek Habîb'i âşinâ bulsun Tufeylîler misali dâmeninden el bırakmam âh Nasîb olsun bu kemter kullara mi'râc n'olur Allah * H. Karaman, Receb-1414 Mi'racında yazmıştım. 17.05.2015
Buradaki iki mavi çizgi arası içerik site editörünce konulmuştur ve rastgele çıkmaktadır. İçeriğini onayladığımız anlamına gelmez, dikkatli davranın.
|