Huzursuzluk niçin var?

"Akan kan dursun, hak talepleri insan hakları ve hukuk devleti çerçevesinde dile getirilsin, silaha ve şiddete asla başvurulmasın."

İşte bu mesajı ilettik, iki ay boyunca halkımıza ve onların bu konudaki görüşlerini, düşüncelerini almaya, öğrenmeye çalıştık.

Akıl için yol bir olduğundan "aklını hevesine ve hizbine kaptırmamış insanlarımız" ile çok kolay anlaştık.

"Barışı kim istemez, elbette kan ve kin son bulsun, ama…" diyenler ikiye ayrılıyordu:

Samimi olarak bazı endişeleri olanlar. Bunların da kimi pkk'den kimi de hükümetten şüphe ediyorlar, "bu işin arkasında ülkeye zarar verecek başka şeyler olabilir" diye korkuyorlardı.

Samimi olmayanlar; yani aslında barışı istemeyenler, dağdakilerle vuruş kırışın sürüp gitmesinden yana olanlar; bu kaos ortamında şahsı ve grubuna ait menfaat devşirmekten başka bir derdi olmayanlar da var. Bunlar çözüm sürecini sabote etmek için "âkıl" kelimesinden tutun da her adımda söylenen ve yapılanların içinden işlerine geleni cımbızla çekip kafaları bulandırmak ve süreci sabote etmek için konuşuyor ve çalışıyorlardı.

Samimi endişeleri olanlar ile çözüm sürecinin yalnızca kürt meselesi ile sınırlı kalmamasını, ülkemizde başka mağdurlar ve mazlumların da bulunduğunu, sürecin genişletilmesini ve azami demokratikleşme ile her ferdin ve grubun problemlerine kulak verilmesi ve derdine çare aranmasını isteyenlerin şikayet ve taleplerini başka yazılarda ele alacağım. Bu yazıda ise son günlerde yaşadığımız olaylar üzerine bazı şeyler söylemek istiyorum:

Bu ülkeyi ve insanımızı sevenlerin, haktan, adaletten ve barıştan yana olanların şu temel ilkeyi gözden uzaklaştırmamaları gerekiyor: Hak talebi, demokratik ve hukuki protesto hakkı ile şiddet asla yanyana gelmemeli ve "haksız şiddet" nereden gelirse gelsin ona karşı çıkmada ittifak edilmelidir.

Sivillerin ve sivil toplum örgütlerinin, hukukta meşru görülen ölçülerde meşru savunma dışında "haklı şiddeti" olamaz. Güvenlik güçlerine taşla, sopayla, molotof kokteyli ile, bombalarla saldıranlar tartışmasız olarak suç işlemiş olurlar ve bunları savunmak hukuk devleti ilkesi ile bağdaşmaz.

Demokratik protesto eylemlerinin herhalde bir tanımlaması ve hududu vardır; bunlar aşılmadıkça güvenlik güçleri asla şiddet kullanamazlar, aşılırsa da ancak gerektiği kadar, zaruret ölçüsünde şiddet kullanabilirler.

Gezi Parkı konusunda "buradaki doku bozulmasın, özellikle ağaçlar kesilmesin" diye orada toplanan, oturan, konuşan kimseler çevreye zarar vermedikleri ve başkalarının hak ve huzurlarını bozmadıkları sürece eylemlerine devam edebilmeliydiler; "bunlar ne yaptı da güvenlik onlara hem de aşırı güç kullandı" sorusunun cevabı ilgililer tarafından ikna edici olarak verilmeli ve sorumlular yaptıklarının karşılığını görmelidirler.

Ama güvenlik güçleri demokratik protesto haklarını kullanan kimselere karşı şiddet uyguladı diye İstanbul başta olmak üzere ülkemizin birçok yerinde şiddetin en vahşisini sergileyenlere hepimizin karşı çıkmamız kaçınılmazdır. Hatta onları durdurmak ve cesaretlerini kırmak için bir süre haklı ve demokratik eylemlerimizden bile vazgeçmemiz gerekiyordu. Bunu yapacak yerde ellerimize kap kacak ne varsa alıp ortalığı velveleye verince anarşiye destek vermiş olduk; bunu bilmemek mümkün değildir.

Peki bile bile bu destek niçin verildi?

Bir arkadaşımız "ağaç bahane, bunun sebebi genel huzursuzluk" demişti. Gelecek [Pazar günkü] yazımda bu konuyu ele alacağım.

07.06.2013